คุณลักษณะต่างๆกับการเปลี่ยนแปลง

         มาตรว่าเพื่อการอบรมบ่มนิสัยของมนุษย์นั้น มนุษย์จำเป็นจะต้องต่อสู้ บากบั่น และพยายามเอาชนะอารมณ์ใฝ่ต่ำของตัวเองได้ เพราะหากมนุษย์ปล่อยว่างแม้แต่เพียงเสี่ยววินาทีเดียวของชีวิต นัฟซูหรืออารมณ์ใฝ่ต่ำจะฉุดกระชากเขาลงสู่เบื้องลึกแห่งความชั่วช้าสามาลย์ทันที แม้นว่าจะมีชนบางกลุ่มที่ปล่อยปะละเลยการขัดเกลาตน โดยไม่คำนึงถึงว่าชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขากำลังใกล้เคียงความเป็นสัตว์เดรฉารขึ้นทุกที  พวกเขาจะหลีกหนีต่อสู้กันนัฟซูของตนเอง  และพวกเขาก็สรุปการขัดเกลาและอบรมจริยธรรมว่าเป็นเรื่องยากและเป็นไปไม่ได้ที่จะกระทำ 

           ถึงแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยสันดานเดิมของมนุษย์จะเป็นเรื่องยาก   ซึ่งต้องอาศัยความบากบั่นระมัดระวังเพรียงใดแต่อัตราการเสี่ยงของมนุษย์ที่มีต่อความหลงผิดและมืดมน อุลตรการในชีวิตก็มีมากเพียงนัน  สืบเนืองจากว่า  หากมนุษย์เพิกเฉยต่อการขัดเกลาตนให้อยู่ในครรลองครองธรรมของนโยบายแห่งพระผู้เป็นเจ้า เขาก็จะหลุดจากวงโครจรแห่งความถูกต้องเที่ยงธรรมที่จะนำพาเขาไปสู่ความผาสุขทั้งโลกนี้และโลกหน้า

ทว่าพระผู้เป็นเจ้าจะมิทรงคาดคั่นสิ่งใดที่เกินความสามารถของปวงบ่าว เว้นแต่หากมีบัญชาเน้นมาในเรื่องใด นั่นจะบ่งถึงคุณประโยชนย์ที่จะได้รับจากการปฎิบัติตามสิ่งนั้นต่างหาก

ประเด็นต่อไปนี้จะพิสูจน์ข้อเท็จจริงข้างต้นโดยพวกเขาให้เหตุผลว่า

1 อัคลาค หรือคุณสมบัติ  คือ สถานภาพด้านในภายในจิตใจของมนุษย์ และตัวตนของมนุษย์  ซึ่งจะเหมือนกับรูปสมบัติอันเป็นรูปแบบการถูกสร้างของมนุษย์ทั้งสองจะถูกลี่ยนแปลงไม่ได้

2 เพื่อการได้มาซึ่ง  อัคลาค ที่ดีงามนั้น มนุษย์จำเป็นต้องขจัดทำลายล้างกิเลตัณหาของตนเองให้สิ้นซาก และจะต้องหันหลังให้กับเรื่องราวแห่งดุนยาชนิดถอนรากถอนโคน  ซึ่งแน่นอนที่สุดการกระทำดังกล่าวเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิบัติอย่างนั้น  เพราะการต่อสู่กับนัฟซูให้ได้ชัยชนะอย่างบริบรูณ์นั่น  มนุษย์จะต้องทำจิตใจให้ว่างจากความต้องการทางด้านดุนยาทั้งหมดของเขา ซึ่งนี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ยากจะกระทำเช่นกันจะเป็นไปได้อย่างไรที่มนุษย์ต้องอาศัยโลกดุนยา นี้แล้วจะต้องมีความต้องการใดๆและหันหลังให้กับ เนี้ยะมัต ความบรมสุขต่างๆที่พระองค์ประทานให้มา?

คำตอบข้อปัญหา

 หากอัคลาค(นิสัย,สันดาน) ของมนุษย์เป็นสิ่งที่เปลี่ยแปลงไม่ได้จริง  แล้วจะมีการอบรมสั่งสอนแนะนำจากบรรดาอุละมาล์ผู้รู้เกียวกับประเด็นนี้ไว้ทำไม  วิชาการอันสูงส่งจากพวกเขาจะเป็นโมฆะกระนั่นหรือ! พระองค์ทรงตรัสไว้ในซูเราะ  ชัมส์ อายะที่ 9-10 ว่า

แน่แท้ผู้ชำระตนจนสะอาดเขาย่อมต้องได้รับชัยชนะและผู้ยังคงหมักหมมอยู่เขาย่อมขาดทุน

อะไรคือข้อพิสูจน์ที่แน่แท้จริงว่า  อุปนิสัยสันดานของมนุษย์เปลี่นแปลงไปไม่ได้ในเมื่อเราสามารถพบเห็นความเปลี่ยนแปลงในหมู่ปศุสัตว์ที่ถูกฝึกมาอย่างดี  เช่น......

 กวางป่าสงวนที่ค่อนข้างจะตื่นตัวอยู่เสมอ แต่เมื่อมันได้ใกล้ชิดกับมนุษย์มากๆกวางก็จะสงบสงและกลายเป็นสัตว์ที่ขึ้นชื่อว่า เชื่อง ที่สุดหรือหมาป่าที่ช่วยในการล่าสัตว์ของนายพราน ซึ่งโดยสันดานแล้วหมาป่าพวกนี้จะกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร  แต่หลังจากฝึกฝนนายพรานจะพบว่า นอกจากมันจะไม่กินเหยื่อของเจ้าของแล้ว  มันยังคาบกลับมาอย่างระมัดระวังที่สุด !!!!!

ตัวอย่างทั้งหมดนี้บ่งบอกถึงความเปลี่นแปลงได้ของอุปนิสัย สันดาน ซึ่งอย่าว่าแต่มนุษย์แม้แต่ในปศุสัตว์ก็เป็นไปได้ที่จะกระทำ..........

   หากจะแบ่งสิ่งมีชีวิตออกเป็นสองจำพวก

จำพวกแรก  คือ สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของมนุษย์และมนุษย์ไม่สามารถมีอิทธิพลเหนือสิ่งต่างๆเหล่านั้น เช่น ท้องฟ้า และการโครจรของดวงดาว กลไกลเรือนร่างของมนุษย์เองทั้งภายในและภายนอก เหล่านี้คือสิ่งมีชีวิตซึ่งถูกสร้างขึ้นมาในลักษณะสมบรูณ์แบบในตัวตน จึงไม่จำเป็นต้องการควบคุมใดๆ

จำพวกที่สอง  คือ สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างขึ้นมาในลักษณะที่ไม่สมบรูณ์  ทว่าแรงพลังของความสมบรูณ์แบบของสิ่งเหล่านั้นจะขึ้นอยู่กับองค์ประกอบเพื่อความสมบรูณ์แบบของมนุษย์จะมีบทบาทสำคัญเกียวกับประเด็นนี้ด้วยในบางครั้ง  เช่น.....

   เมล็ดพันธุ์ที่ต้องเพาะเพื่อขยายพันธุ์และเพื่อการเจิญเติบโต  ณ จุดนี้ยังคงคือ  เมล็ดพืชและมนุษย์ผู้เป็นเกษตรกรควบคุมดูแลในเรื่องของการเพาะพันธุ์มันก็จะกลายสภาพเป็นผลแอปเปิ้ล หรือ อิทผลัมได้อย่างสมบรูณ์แบบ

ในขณะเดียวกันการระมัดระวังและขั้นตอนอันถูกต้องก็จำเป็นต่อการควบคุมดูแลเป็นที่สุดเพราะหากควบคุมดุแลผิดวิธี  ผลลัพธ์ที่จะได้ก็จะไม่ตรงเป้าหมายที่คาดหวังเอาไว้

เมล็ดพันธุ์พืชต้องการการควบคุมดูแลเอาใจใส่ต่อเกษตรกร  แต่ขณะเดียวกันก็มีการเจริญเติบโตของตนเองด้วย.....กิเลสตัณหาก็จำเป็นต้องควบคุมดูแลเช่นกัน

เพราะฉะนั้นการควบคุมกิเลส อารมณ์ให้อยู่ในความสมดุลย์พอเหมาะพอดีต่างหากที่ อิสลามต้องการจากมนุษยชาติ สิ่งที่เราต้องการจากอารมณ์โกธร คือเมื่อเวลาที่เราจะต้องปกป้องตัวเองหรือเผชิญหน้ากับภัยอันตราย อารมณ์โทสะจะแสดงออกมาด้วยความกล้าหาญและควบคู่ไปกับสติปัญญา  เพราะหากหลุดออกจากการควบคุมอารมณ์ของสติปัญญา มนุษย์จะใช้โทสะไปในทางที่ผิด

ดังนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะฆ่านัฟซูของตัวเองให้ราบคาบ  แม้ในบรรดานบีและอะอิมมะห์ผู้บริสุทธิ์ก็ยังมีเรื่องราวแห่งกิเลสและอารมณ์  ทว่าพวกเขาควบคุมมันได้อย่างแน่นหนา และอารมณ์ต่างๆเหล่านั้นจะไม่นำพวกท่านเหล่านั้นให้ต้องหันเหออกจากหนทางแห่งตักวาและอีหม่านแม้แต่น้อยซึ่งพวกท่านเหล่านั้นจะใช่ไปในทางที่ถูกต้องเสมอ

รายงานตามประวัติศาตร์บันทึกไว้ว่าทุกครั้งที่มีการถกเถียงกันในเรื่องราวที่ไร้สาระต่อหน้าท่านนบี  ท่านจะแสดงอาการโกธรออกมาอย่างเห็นได้ชัดโดยสีหน้าอาการของท่าน

เพราะฉะนั้นในการควบคุมกิเลสตัณหานั้นจะมีรูปแบบของการตัดขาดชนิดถอนรากถอนโคนไม่ได้  เพราะโดยธรรมชาติแล้ว กิเลสตัณหาจะมีบทบาทของตน หากปราศจากการควบคุมดูแลให้แสดงบทบาทของตนในลักษณะที่ถูกต้อง  อยู่ในขอบเขตการเจริญเติบโตของมันจะเป็นการเจริญเติบโตที่ไม่สมบรูณ์แบบ  ราวกับต้นแอปเปิ้ลที่ไม่ได้ผลหรือให้ผลที่ไม่สวยงาม ไม่หวานนั้นเอง

ดั่งนั้นความเชื่อที่ว่า  เพื่อการขัดเกลาตนมนุษย์จะต้องทำลายอารมณ์แห่งกิเลสตัณหาของตนให้สิ้นซาก  ซึ่งมันเป็นความเชื่อที่ไม่สอดคล้องกับความต้องการของอิสลาม  เพราะอันที่จริงอารมณ์แห่งกิเลสคือสิ่งที่สำคัญที่จะขาดไปไม่ได้  สำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์  เช่น  หากมนุษย์ไร้อารมณ์อยาก,หิว,มนุษย์ก็จะต้องตายลงไป เพราะมิได้บริโภคอาหารอันเป็นปัจจัยยังชีพที่สำคัญ  หรือ หากมนุษย์ปราศจากความใคร่แล้วไวร้มนุษย์ก็จะไม่มีทายาทสืบสกุลและพันธุกรรมแห่งมนุษย์ก็จะหมดสิ้นไป  หรือหากมนุษย์ปราศจากอารมณ์แห่งโทสะมนุษย์ก็จะไม่รู้จักป้องกันตนเองจากภัยอันตราย  และคงจะไม่รู้จักการตอบโต้ที่พึ่งมีแก่ศัตรู......หรือหากปราศจากอารมณ์แห่งรัก โลกนี้ก็คงปราศจากคุณงามความดี ความเสียสละ  ความเอาใจใส่ดูแล ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเพราะความรักเป็นแหล่งที่มาแห่งความดีงามทั้งหลาย

บรรดาผู้ซึ่งระงับความโกธร  ซึ่งตามอายะแล้วนั้นพระองค์มิได้ทรงกล่าวถึงผู้ที่ไร้ซึ่งความโกธร  แต่ทรงกล่าวถึงผู้มีความโกธรและเขาสามารถระงับไว้ได้

และในบางครั้ง อารมณ์แห่งกิเลสตัณหาเหล่านี้จะพวยพุ่งสู่อำนาจสูงสุดจนทำให้มนุษย์ต้องลืมตนและหลงระเริงอยู่กับเรื่องราวของดุนยาแห่งการแสวงหาความสนุกสนานเพลิดเพลินไปเพียงวันๆ  หรือไม่ว่าจะเป็นการทุ่มเททั้งกายและใจเพียงเพื่อการมุ่งสะสมทรัพย์ศฤงคารโดยไม่ยั่งคิดถึงความเป็นสองภาคของตนเอง

แน่แท้ผู้ที่หลงระเริงอยู่ในดุนยาเขามิอาจรู้ได้ว่า  ความหายนะอันนิรันดร์กาลมาสู่เขาและจะไม่มีใครช่วยเหลือเขาได้เว้นเสียแต่ว่าเขาจะรู้สึกตัวเสียตั้งแต่วันนี้!!!!!

’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น